Je kent het wel. Je loopt de kamer binnen om mevrouw Jansen te helpen met haar jas, en voordat je ‘goedemorgen’ kunt zeggen, vliegt ze uit haar slof: “Blijf van me af!” Of meneer Pietersen die plots besluit dat de plant in de hoek zijn aartsvijand is.
Het leven met appelmoes of om alsnog die echte ballerina te zijn.
Dementiezorg is soms net een detectiveverhaal. Je komt binnen, groet vriendelijk en ineens hoor je: "Waar zijn mijn schoenen?! Ze waren hier net nog!" Je kijkt om je heen en ziet geen schoenen, behalve die aan de voeten van de persoon in kwestie. Welkom in de wereld van dementie, waar de realiteit soms een eigen wending neemt.
Dementie komt nooit met een gebruiksaanwijzing. Was het maar zo simpel als een IKEA-handleiding: "Schroef A in gat B en voilà, je hebt een oplossing." Helaas werkt het in de praktijk net iets anders. Elke persoon met dementie is uniek, en wat vandaag werkt, kan morgen totaal anders uitpakken. Dat maakt het soms uitdagend, maar ook bijzonder. Want één ding is zeker: we kunnen allemaal bijdragen aan een wereld waarin mensen met dementie zich gehoord, gezien en begrepen voelen.