Mensenrechten

Mensenrechten. 

We denken vaak aan wereldproblemen, grote conferenties en ingewikkelde documenten. 

Maar mensenrechten spelen zich juist af hier .... In de ouderenzorg, elke dag. 

Want het gaat niet alleen over vrijheid van meningsuiting of veilig wonen. Het gaat over heel gewone, menselijke dingen: 

• Mag ik kiezen hoe laat ik wil opstaan?
• Mag ik bepalen wat ik aan wil?
• Wordt er naar mij geluisterd, ook als mijn woorden soms wegvallen? 

Dat zijn mensenrechten. En ze horen niet op papier te blijven staan, maar in praktijk te worden geleefd. 

In de ouderenzorg zien we vaak dat vrijheid botst met veiligheid. Open deuren versus dwaalgedrag.
Autonomie versus risico's. 
Eigen keuzes versus routines van de afdeling. 
En soms sluipt er iets in wat niemand expres bedoelt: 
We nemen beslissingen vóór iemand, omdat het sneller, praktischer of veiliger lijkt. 

Maar mensenrechten gaan niet over gemak. 
Ze gaan over waardigheid. 
Over gezien worden als persoon. 
Ook met dementie. 
Ook met NAH 
Ook als het brein verandert. 

Het recht op autonomie stopt niet wanneer iemand zorg nodig heeft. Het krijgt alleen een andere vorm. Meer ondersteuning, meer uitleg, meer afstemming, maar nog steeds gebaseerd op respect voor wie iemand was en is! 

Want ouder worden betekent niet dat je rechten kwijtraken. 
Het betekent dat we als samenleving verantwoordelijk worden om ze te bewaken. 

En dat begint klein: 
Echt luisteren. 
Één keuze teruggeven. 
Vragen in plaats van beslissen. 
Tijd nemen waar het kan. 
Uitleggen waar het moet. 
En kijken naar de mens, niet alleen naar de zorgtaak. 

Mensenrechten hoeft niet ingewikkeld te zijn. 
Het is gewoon: 
Mag dit mens nog steeds zichzelf zijn? 

Als het antwoord "ja" is,
Doen we het goed. 
En als het antwoord "nee" is, dan hebben we werk te doen!